Door Evelien Kars – Eigenlijk zouden we nu in gesprek gaan over de woonvisie van Ermelo. Met makelaars, inwoners, raadsleden, corporaties e.d. Een gesprek over iets zeer wezenlijks: namelijk wat willen we voor een gemeente zijn? Een gemeente die vergrijst? Een gemeente die ruimte biedt aan jongeren? Of beiden? Wat zijn dan de consequenties?
Dat gesprek zit er momenteel fysiek niet in, door de corona uitbraak loopt alles anders. Maar dat betekent niet dat de vraag minder relevant is.
Een gesprek over uitersten, waarbij een heldere keus gemaakt moet worden: bouwen we voor de huidige behoefte of voor hetgeen we op ons af zien komen na 2030? Want daarin zit een duidelijk verschil. Op korte termijn ligt een duidelijke behoefte aan eengezinswoningen, maar over enkele jaren komen deze door de vergrijzing ook in grote getalen op de markt. En dreigt er een overschot aan dit type woningen.
Een vraagstuk dat in een brede context geplaatst moet worden: immers vanaf het moment de wens een woning te bouwen, duurt het gemiddeld nog 7 jaar voor de woning er ook daadwerkelijk is – door alle procedures. Maar zomaar het huidige planologische kader loslaten is ook niet de oplossing. Want we willen ook niet dat er overal gebouwd gaat worden.
Gelukkig zijn er afgelopen periode stappen gezet: de verordening sociale woningbouw zorgt ervoor dat in een bestemmingsplan vastgelegd kan worden dat er goedkope woningen gebouwd moeten worden. Is er een afwegingskader opgesteld, zodat we plannen die meer bijdragen aan waar we in Ermelo behoefte aan hebben eerder uitgevoerd kunnen worden. Een vereveningsfonds – waar een ontwikkelaar geld uit ontvangt als er meer dan 50% sociale woningen gebouwd worden in een plan. En zijn er mogelijke locaties voor tijdelijke huisvesting. Of initiatieven als een CPO.
Toch zou een glazen bol handig zijn als je besluiten als dit moet nemen…
jobert
Evelien, “Een vraagstuk dat in een brede context geplaatst moet worden”…
en in de tijd!
Laat momenten niet voorbij gaan.
succes