Hoe geraakt een geboren en getogen Limburger in Ermelo verzeild en dan ook nog in de gemeenteraad ?
Welnu, het is allemaal begonnen met het psychiatrisch ziekenhuis Veldwijk. In Limburg had ik twee verpleegkundige opleidingen gevolgd en Veldwijk adverteerde toentertijd met een vervolgopleiding tot psychiatrisch groepsverpleegkundige. Dat leek me wel wat. De rest van het verhaal is snel verteld. Ik ben gebleven. Dat was en is niet moeilijk want het werken in de gezondheidszorg en het wonen in Ermelo bevalt zeer. Daarnaast studeren aan de Sociale Academie. Zo kwam ik in het maatschappelijk werk terecht. Werken met het hart en met het verstand. Hulp bieden aan mensen die het op eigen kracht, tijdelijk of permanent, niet redden. Maar ook het zien van verbanden en oorzakelijkheden.
De link naar de politiek is dan niet vreemd. In 2006 werd ik actief lid van Progressief Ermelo. Een weloverwogen keuze omdat hier scherp wordt gelet op de noden van de sociaal en economisch minst sterkeren. Daarbij wil de partij graag een lokale overheid die haar sociale gezicht laat zien en zorgt voor voldoende voorzieningen; zeker nu de gemeente een steeds belangrijker rol krijgt op het terrein van zorg en welzijn en in het ondersteunen en stimuleren van werklozen bij het vinden van werk.
“En dat vind ik…”