Iedere week schrijft een van de (steun)fractieleden over zijn of haar ervaringen bij Progressief Ermelo. Deze week is dat Bea van ’t Hul, raadslid sinds maart 2014.
Wat een leuke actie hebben we afgelopen zaterdag in het dorp gehad, de speelgoedactie voor de Voedselbank. In overleg met de Voedselbank hebben we met fractie- en bestuursleden speelgoed ingezameld die de Voedselbank komend jaar kan gebruiken om kinderen een verjaardagscadeau te geven. Heel veel positieve reacties kregen we. Schrijnend vond ik een aantal mensen te spreken die aangaven zelf heel krap te zitten en bijna aan de Voedselbank toe zijn. Ook een dame die aangaf altijd geprobeerd te hebben uit de bijstand te blijven, soms noodgedwongen wel eens een aanvullende uitkering gehad te hebben.
Al doorpratende vertelde ze hoeveel privacy je moet opgeven als je een bijstandsuitkering hebt, alles moet je inzichtelijk maken. Enerzijds begrijpelijk, er moet controle zijn, maar ik denk dat ik er zelf heel veel moeite mee zou hebben.
Als partij proberen we de Sociale Dienst kritisch te volgen. Tijdens een werkbezoek in het voorjaar werd me duidelijk dat de werknemers erg hard werken en scholingen volgen om zich voor te bereiden op alle veranderingen die gaan komen door de invoering van bijvoorbeeld de Participatiewet.
Ik geef het ze te doen, je als organisatie voorbereiden op de uitvoering van een wet die nog lang niet afgetimmerd is. Een wet bovendien die steeds weer iets aangepast wordt, zodat uitvoerenden (gemeentes, Sociale Dienst) ook steeds weer moeten aanpassen.
Een punt waar we mee zitten is dat de Participatiewet van burgers verlangt dat we participeren; dat we eigen verantwoording nemen voor ons (werk)leven.
Dat kan haaks staan, of dat kan zo beleefd worden, als je aan strakke regels gehouden wordt.
We vragen ons af of de cultuur binnen de Sociale Dienst en/of de huidige landelijke wetgeving niet te bindend is waardoor het mensen eigenlijk onmogelijk gemaakt wordt om hierin eigen initiatief te nemen. Een voorbeeld van striktheid in regels is bijvoorbeeld dat je als bijstandsgerechtigde 100% beschikbaar moet zijn om te solliciteren. Dat maakt dat je geen gelegenheid krijgt om zelf bijvoorbeeld één stagedag per week te regelen in een beroep waar je in terug wilt keren. Dan wordt eigen verantwoording nemen weer afgeremd……
Vraag is dan: is de regel leidend of de geest van een regel? We willen het komende jaar de uitvoering van de Participatiewet ook op dit punt nauwkeurig volgen.
Immers als politiek, als gemeenteraad, geef je de lijn aan, de Sociale Dienst is in deze uitvoerende. Mogelijk zijn we zelf als raad wel te strikt?